Slow (vervolg 1)
Woensdag 26 augustus 2020
de vierde van negen
iEnglish School of Language & Culture, Anshan
Lieve Sigrid,
Wat is een eerlijk loon voor de ander?
Hoe langzaam verandert klimaat?
Waarheen vaart onze rechtsstaat?
…
* * *
Dezelfde dag
Wendy’s coffeeshop, Anshan
In de wereld waarin wij leven zijn salarissen, lonen en andere inkomens het resultaat van onderhandelingen, de uitkomst van vraag en aanbod. Collectieve onderhandelingen tussen vakbonden en ondernemersverenigingen, individuele overeenkomsten tussen werkgever en werknemer, handjeklap tussen handelaren.
In theorie levert die marktwerking faire salarissen op, krijgt ieder het verdiende loon, een inkomen om in levensonderhoud te voorzien. In theorie wel, in praktijk ligt het soms een nuance anders, een tikkeltje scheef.
Dat mensen niet altijd content zijn met wat ze verdienen, meer willen dan ze hebben, dat mensen vaak van een ander vinden dat die meer krijgt dan verdient, overbetaald wordt, dat is niets nieuws. Hebzucht en jaloezie zijn van alle tijden. Menselijke natuur.
Het wordt zorgelijk als mensen met een voltijdbaan financiëel niet meer mee kunnen komen. Als gezinnen op dubbele banen aangewezen zijn om de kinderen hun kansen te kunnen laten plukken. Dan klopt er iets niet meer.
Ruim 100 jaar geleden begonnen onze politieke voorvaderen te bouwen aan een stelsel van regelingen om ervoor te zorgen dat mensen ook bij levensrisico’s als werkeloosheid, arbeidsongeschiktheid en weduwe- of wezenstatus genoeg inkomen houden om fatsoenlijk te kunnen leven. En ook voor ouderdom, echtscheiding en andere verwachte en minder voorspelbare levensgebeurtenissen zijn wetten gemaakt. Beschaving noemen we dat.
Zeker, in die 100+ jaar zijn sommige regelingen gierend de hand uitgelopen, moesten worden bijgesteld. En ja, van die regelingen is ook misbruik gemaakt, voorbeelden te over. Menselijke natuur.
Maar in essentie heeft het de samenleving opgeleverd waarin we nu leven mogen. Een zorgzame maatschappij, waarin ieder vrij is dromen na te jagen en niemand hoeft te vallen als een droom even niet lukt. Niet perfect, doch zeker ook niet slecht.
Laten we een kroon op het werk van de politici vóór ons zetten. Laten we een haalbare en eerlijke vorm van basisinkomen in ons land invoeren. Het hoeft niet per sé de variant van Rutger Bregman te zijn. Het hoeft niet per sé vandaag. Morgen of overmorgen is snel genoeg.
It’s not because I’m old
It’s not what dying does
I always liked it slow
Slow is in my blood
…
(wordt vervolgd)
About The Author
