Ode aan de Democratie
Donderdag 3 september 2020
Starbucks The Mix C, Anshan
Lieve leden,
“De partij heeft het je zeker uit het hoofd proberen te praten?”
Van buiten D66 werd geregeld die suggestie mijn kant uit geblazen, in verschillende bewoordingen. Vooringenomen waanbeelden kunnen hardnekkig zijn.
Nimmer.
Vanaf die mooie meidag in 2019 heeft niemand, maar dan ook helemaal niemand namens de partij ook maar met een enkel woord geprobeerd het me uit het hoofd te praten.
Bij Pizza en salade in Den Dungen spiegelde Anne-Marie me eerlijk de onhaalbaarheid van mijn ogenschijnlijke missie voor. “Je begrijpt wel dat je het toch niet wordt?”
Daar gaat het niet om. Het gaat niet om mij, het gaat om het verhaal. Een verhaal voor ons. Voor D66, voor Nederland.
In verschillende bewoordingen zal ik Anne-Marie het verhaal verteld hebben.
Vanaf die mooie meidag anderhalf jaar geleden heeft de partij me binnen de regels van een waarlijk democratische partij mogelijk gemaakt een podium te nemen voor het verhaal dat ik te vertellen heb. Een verhaal voor ons. Voor D66, voor Nederland.
Het podium dat hoort bij de vraag die we ons stellen moeten, op lijsttrekkersniveau. Welke kant willen we uit? Welke koers vooruit? Hoe breed willen we worden? Breder, of niet?
En zelfs toen ik ervoor koos in China te blijven werd mankracht, tijd en geld vrijgemaakt om technisch mogelijk te maken er vanuit Anshan in Breda, Nijmegen en Groningen bij te zijn.
“Als er nou één partij in Nederland is die dat kan en wil, dan zijn wij het,” zei iemand op het Landelijk Bureau.
En zo is het gekomen als het gekomen is.
Zo is kunnen gebeuren dat een nobody als ik het verhaal heeft kunnen vertellen op het podium waar dat verhaal thuis hoort. Dat dat verhaal niet altijd even goed verteld werd, dat is mijn tekortkoming. De leden van D66 zijn kundig genoeg het enorme verschil in niveau tussen Sigrid en mij in stemmen uit te drukken.
Ik ben blij en trots bij zo’n partij te mogen horen, daar zelfs vanuit China thuis te kunnen zijn.
Lieve groet, ton.