Let’s dance (deel 2)
Zondag 23 augustus 2020
de eerste van negen
Starbucks The Mix C, Anshan
Lieve Sigrid,
Welke dans dansen wij?
Hoe lang duurt een minuut?
Wat ambieert een populist?
…
In mensen pamperen geloof ik niet. In mensen stimuleren zoveel te meer. Ik geloof in de eigen kracht van mensen.
Alleen moeten we soms het geduld en de tijd opbrengen die mensen nodig hebben om te ontdekken waar precies die kracht nou zit.
Iedereen die in het onderwijs zit weet hoe belangrijk het is kinderen de gelegenheid te geven te ontdekken waar precies hun talent ligt. Weet dat dit een proces van vallen en opstaan is. Van proberen en nog een keer proberen.
Niet alleen voor kinderen, niet alleen voor jongvolwassenen. Voor jou en mij is het niet anders.
Oh, even tussendoor; als mensen me naar mijn leeftijd vragen, antwoord ik steevast 27. Evident is dat gejokt. Het is niet waar. Jij en ik stammen bijna uit hetzelfde jaar. Op onze leeftijd telt een jaar meer of minder niet meer zo zwaar.
Maar ook voor jou en mij gaat het er niet om niet te vallen. Het gaat erom steeds opnieuw weer op te staan en door te gaan.
Let’s do it, let’s dance
Let’s dance many times more
Steeds weer moeten we opstaan tegen het onrecht dat uitsluiting heet. Of welke andere gedaante het kwaad van onrechtvaardige discriminatie ook maar aanneemt.
Verkeerd is verkeerd, en verkeerd moet je niet doen. Simpel.
Onrecht is verkeerd, dus onrecht moet je niet doen. Ook simpel.
Uitsluiting is onrecht, dus uitsluiting moet je niet doen. Nog steeds simpel.
Dat lijkt allemaal simpel, en in essentie is het dat ook. Op abstract academisch niveau. Het wordt een stuk lastiger als het concreet wordt. Als de nuance van de werkelijkheid om de hoek komt kijken.
Neem populisme.
Sowieso heb ik met ismes niet zoveel. Ismes bestaan niet echt. In mijn taxi is nog nooit een isme ingestapt. In de 30 jaar dat ik nu chauffeur ben, ben ik zelfs op de A2 nog nooit door een isme ingehaald. En in de 15 jaar dat ik nu over de wereld zwerf ben ik nergens een isme tegengekomen.
Ismes zijn het abstracte construct van academische geesten. Briljante bedenksels soms, maar precies dat: bedenksels. Niet echt.
Tegen de ideeën, de uitingen en de voorstellen die wij populistisch noemen moeten we altijd blijven opstaan. Uit welke hoek die ook komen.
Maar wij moeten er ook voor waken niet zelf in de valkuil van populistisch simplisme te vallen. Als wij mensen labelen en stigmatiseren als populist, en hen vervolgens vertellen: “als wij het voor het zeggen hebben, als wij besturen, dan mogen jullie niet meedoen,” dan bezondigen we ons zelf aan populisme. Dan zijn wij de uitsluiters.
Ook tegen de populistische ideeën in eigen boezem moeten we steeds weer blijven opstaan.
Uitsluiting is onrecht.
Onrecht is verkeerd.
Verkeerd moet je niet doen.
Uitsluiting moet je niet doen.
Morgen meer.
Let’s dance.
Lieve groet, tonnie.
About The Author
