Let’s dance, maar dan anders (vervolg 1)
Maandag 24 augustus 2020
de tweede van negen
Thuis in Anshan
Lieve Sigrid,
Hoe genuanceerd is uitsluiting?
Wie diggelt de eigen glazen vloer?
Welke taal praten gewone mensen?
…
* * *
Nog steeds dezelfde maandag
Wendy’s coffeeshop, Anshan
Hans Smolders is niet zomaar een raadslid. De partij met zijn naam heeft in de Tilburgse raad 10 zetels, één meer dan wij. Je zou kunnen zeggen dat Hans in zijn eentje tien raadsleden is, al zou je daarmee die 9 anderen tekort doen.
Hans bedrijft politiek zoals hij ooit bij Tilburg Trappers ijshockeyde: met het hart op de scherpe schaats.
In zijn eerste periode in de Raad, van 2006 tot 2010, liet hij zich ongegeneerd van zijn lompste kant zien. Schoppen om te schoppen. In 2010 deed hij niet mee aan de verkiezingen, weet niet meer waarom. Geloof gezondheidsredenen, maar kan me vergissen. In ieder geval verdween hij uit de politiek.
In 2014 deed hij weer wel mee, en D66 Tilburg heeft toen al vóór de verkiezingen duidelijk gemaakt niet met Hans in een college te willen als dat niet hoeft. Of het daardoor komt weten we niet zeker, maar D66 werd met 9 zetels de grootste en vormde een college. Inderdaad zonder Hans, die 5 zetels kreeg.
In zijn tweede periode bleek Hans aanzienlijk constructiever. Nog steeds niet echt verfijnd, maar al veel minder de rellende schopper uit zijn eerste periode. Je zou kunnen zeggen dat Hans met de jaren ook wijzer geworden is. Sowieso valt er met hem best redelijk te praten.
Nog voor zijn politieke avontuur in de lokale Tilburgse politiek heb ik hem in Oisterwijk een paar keer ontmoet. Kan me onze eerste ontmoeting in de kleedkamer van een sportschool en een week later een kopje koffie bij Lieve Lente op De Lind nog herinneren. Een enorm gedreven man, niet zonder wrok en rancune. Schijnde zonder te schelden op alles wat volgens hem in ons land fout was.
Heb hem Britta Böhlers boek ‘Crisis in de rechtsstaat’ toegestuurd. Toen ik hem jaren later bij een optreden van Jan Terlouw in De Nieuwe Vorst in Tilburg weer eens tegenkwam bekende hij het moeilijk te vinden het te lezen, maar dat toch te hebben gedaan.
Nou moet je weten dat Hans chauffeur vam Pim Fortuyn was, op die fatale meidag in 2002 achter diens moordenaar Volkert vam der Graag is aangerend, en dat Britta daarna de advocaat van Van der Graaf werd. Dat maakt Hans’ weerzin tegen dat boek wat beter te begrijpen.
Toch heb ik het hem gegeven. Omdat ik vind dat wij mensen elkaar steeds opnieuw moeten helpen van een min een plus te maken.
Geloof niet dat Hans en ik vrienden zullen worden. Daarvoor zijn wij te verschillend, ben ik vast zijn type niet, en vind ik dat hij zwaar overdrijft in zijn wrok jegens alles dat in zijn ogen in ons land verkeerd gaat.
Maar ik waardeer zijn oprechte inzet voor een mooier Tilburg, de moeite die hij doet voor zijn Tilburgse achterban het leven aangenamer te maken. Niet ons soort stijl, niet de toon die ons aanspreekt, maar daarvoor zijn wij dan ook wij en is Hans Hans. Allebei mogen we er zijn. Ook samen.
Bij de verkiezingen van 2018 hebben we Hans onrecht gedaan. Opnieuw besloot D66 Hans uit te sluiten. Of het daardoor kwam weten we niet zeker, maar Hans werd met 10 zetels de grootste, en wij haalden weer 9 zetels.
Toch werd Hans geen wethouder, want D66 Tilburg hield zicj aan haar uitspraak van vóór de verkiezingen om niet met Hans in een college te gaan zitten.
Er valt veel voor de opstelling van D66 te zeggen. Naar de kiezer is het eerlijk en open vóór de verkiezingen helder te zijn met wie je wel en met wie je niet wilt besturen, is het consequent en even eerlijk je daar na de verkiezingen ook aan te houden.
Maar het is ook onrecht.
Als je de grootste bent, daardoor bestuursmacht hebt, is het arrogant en oneerlijk die positie te gebruiken anderen van die macht uit te sluiten. In het geval van Hans miskent het ook nog eens de stap die hij gemaakt heeft door constructief te zijn.
Uitsluiten is onrecht.
Onrecht moet je niet doen.
wordt vervolgd
About The Author
