Open brief aan de leden van D66
Woensdag 19 augustus 2020
Dag 13 van de 27 Dagen Campagne
Anshan, China
Lieve leden,
Hoeveel tijd vergt genuanceerde verandering?
Hoeveel geduld verlangt verdraagzame politiek?
Hoeveel stemmen vraagt een vrouwelijke premier?
Morgen, 20 augustus, gaat de stembus open. Tot woensdag 2 september 14.00 uur kunnen alle D66’ers meebeslissen wie onze lijsttrekker wordt. Er zijn twee kandidaten. Sigrid is de één, ik ben de ander. Samen dansen wij de kansen.
Drie redenen waarom ik zelf op Sigrid ga stemmen.
Begin dit jaar schreef ik Sigrid en Rob een brief om te vertellen dat ik me, mits voldoende ondersteuningen, kandidaat ging stellen en waarom. Brutaal zijn is één, met open vizier brutaal zijn wat anders. Sigrid en Rob stuurden me een warme brief terug met de toezegging mij een ondersteuning te gunnen. Alleen al zoveel ridderlijkheid verdient het onze nieuwe leider te worden.
Wij heten een atheïstische partij te zijn, menig christen vergelijkt ons met de duivel, een flauwe cijferspeling. Sigrid heeft laten zien dat de scheiding van kerk en staat wel degelijk samen kan gaan met geloof als inspiratiebron. Zoveel verfrissing verdient het onze volgende minister-president te worden.
Met Sigrid deel ik het ideaal van een verdraagzame harmonieuze samenleving, waarin iedereen kansen krijgt van het leven iets moois te maken. Jaloers bewonder ik haar om de passievolle kalmte en de gestage volharding waarmee ze dat naar voren brengt. Zelf ben ik te vaak te vurig. Te snel te fel.
Ik hoef de hartenvrouw niet eens te spelen om op haar te stemmen. Ook als Sigrid een man was zou hij een hele goede lijsttrekker zijn. Dus voor ik de narcistische verleiding op mezelf te stemmen niet kan weerstaan ga ik woensdag op Sigrid stemmen.
Maar, zult u misschien zeggen, als je in Sigrid de betere erkent, waarom heb je je dan kandidaat gesteld? En waarom ga je daar dan in deze moeilijke tijden in deze moeilijke omstandigheden mee door?
Simpel. Omdat anders soms beter dan het beste is.
Mocht u dat ook vinden en overwegen uw stem aan mij te gunnen, dan wil ik u vragen daar nog even mee te wachten. Voor verreweg de meesten onder u ben ik een grote onbekende. U kent nu waarschijnlijk mijn naam wel, maar daarmee weet u nog niet wie ik ben of waar ik voor sta. Gun mij en u zelf de tijd mij en mijn verhaal beter te leren kennen. Als u mij dan nog uw stem gunnen wilt, dan is dat niet een stem voor mij. Dan is dat een stem voor ons verhaal.
De kracht van mijn kandidatuur is niet wie ik ben. De kracht van mijn kandidatuur is wat ik te vertellen heb. En, als ik dan toch iets in mijn voordeel naar voren brengen mag, de kracht van mijn kandidatuur is ook dat ik dat als geen ander vertellen kan. Zeker, niet de enige; er zijn er in onze partij die kunnen het ook vertellen, sommigen zelfs beter. En het gebeurt ook al. Maar de grote lijn van ons verhaal hoort toch echt op lijsttrekkersniveau thuis.
Alleen kan ik het niet ineens vertellen. Daarvoor is het verhaal te genuanceerd en ben ik te vaak te lang van stof. Op www.tonvisser.eu is het te volgen. Elke dag een item.
Ik vraag u mij de kans te gunnen het goed te vertellen. Een echte kans. Daarom vraag ik u uw stem te sparen tot na 29 augustus. Tot na de laatste bijeenkomst in Groningen. Daar gaat niets boven. Sigrid en ik dansen heus niet weg.
Uw stem durf ik u nog niet te vragen. Uw geduld wel.
Vriendelijke groet,
ton.
About The Author
