De 27 Dagen Campagne, nr. 26. Huize Europa
Maandag 17 augustus 2020
Dag 11 van de 27 Dagen Campagne
Starbucks The Mix C, Anshan
Als een familie door gezinsuitbreiding te krap behuisd raakt kan het drie dingen doen. Wel honderdduizend natuurlijk, maar 100.000 is misschien een beetje overdreven.
Drie dus.
De simpelste is aanmodderen. Op de echt te krappe plekken het huis wat aanpassen, maar verder de ongemakken voor lief nemen. Bij incidentele rampspoed, als het huis echt te klein is, met kunst- en vliegwerk for the time being een oplossing bedenken.
Dat kan. Niet bijster slim, maar het kan.
Verbouwen is een tweede optie. Rigoreus het huis strippen, alleen de fundamenten en de buitenmuren laten staan, en binnen dat bestaande frame de hele binnenboel herinrichten.
Kan ook. En kan een hele goede oplossing zijn. Mits er goed en gedurfd verbouwd wordt. Anders is het niet veel beter dan het aanmodderen van optie 1.
De familie kan ook gaan verhuizen. En dan zijn er twee mogelijkheden. Een bestaand huis kopen, of een nieuw bouwen.
De Europese Unie is als een huis.
Door geschiedenis en geografie tot elkaar veroordeeld zijn de volkeren van Europa een grote familie geworden. Al die volkeren bewonen hun eigen natiestaat, en veel van die Europese natiestaten hebben zich verenigd in de Europese Unie. Soms een schijnvereniging, een vereniging van verdeeldheid, maar toch. Al veel en veel beter dan die eeuwen van achterlijk nationalistische bezettingsdrift en militaire geldingsdrang.
Dat de Unie op zijn minst aan rigoureuze verbouwing toe is, hebben vluchtelingen- en coronacrisis wel laten zien. Het huidige huis dat Europese Unie heet voldoet niet meer. We kunnen wel blijven aanmodderen, maar het dood paard dat de Unie bezig is te worden blazen we er geen nieuw leven mee in.
Voor de Europese familie is verhuizen naar een bestaand huis geen optie. Dat is er niet. Als aanpassen of verbouwen van het huidige huis niet afdoende is, rest ons niet anders dan een nieuw huis te bouwen.
Laten we een nieuw Huize Europa bouwen voordat de Unie echt een dood paard en begraven is. De oorlog was een verschrikkelijke katalysator voor het Europese eenheidsdenken, dat ook al vóór 1939 bestond maar toen geen echt gehoor vond. Laten we voorkomen dat de Europese mensen weer door zo’n verschrikking heen moeten, voor de politici tot het inzicht komen dat samenwerken toch echt meer welvaart en welzijn brengt dan elkaar de kop inslaan.
Laten we een nieuw Huize Europa gaan bouwen. En als dat klaar is met zijn allen verhuizen. Vervolgens heffen we de Unie op en stellen het ter bewondering ten toon in het Museum van de Geschiedenis.
Een Haus Europa waar alle Europese volkeren zich thuis voelen. Ook de Zwitsers en de Britten. Ook de Noren en de IJslanders.
Een Maison Europa waar Friezen Fries kunnen zijn, Vlamingen Vlaams, Catalanen Catalaans. Waar plaats is voor de grote en trotse Duitsers, Fransen en Italianen, maar ook voor de kleine en toch net zo trotse Zweden, Polen en Serviërs.
Een Casa Europa waarin de verworvenheden van eeuwen Europese beschaving zijn geborgd. Volwassen democratie, gerespecteerde rechtsstaat, bovenal gekoesterde mensenrechten.
Maar een House Europe ook waarin plaats is voor even eeuwenoude Europese sentimenten. Mensen hoeven niet per sé vooruitstrevend te zijn om modern te wezen. Mensen mogen best trots zijn op oude gebruiken.
Een Huize Europa waarin alle Europeanen zich thuis gevoelen. Misschien op den duur zelfs de Russen en de Turken, al is het misschien wijzer die hun eigen grootheid te gunnen.
About The Author
