Bigmouth Strikes Again (vervolg 1)
Donderdag 27 augustus 2020
de vijfde van negen
Thuis in Anshan
Lieve Sigrid,
Hoe heilig zijn de engelen?
Waar in politiek schuilt hypocrisie?
Kunt u mij de weg naar Disneyland vertellen?
…
Mijn eigen hypocrisie is het thema van deze brief. Mijn eigen rafelranden.
Drie schijnheiligheden van mezelf. Doe of laat ermee wat je wijs dunkt.
Al heel lang doe ik heel erg mijn best vegetarisch te eten, veganistisch te leven. Maar ik moet bekennen dat het niet lukt. Het vlees is zoveel zwakker dan de geest worden wil. Mind over matter is me nog niet goed afgegaan.
Nou helpt het ook niet echt dat Brabantse worstebroodjes zo verdraaid lekker zijn. Gelukkig ontdekte ik afgelopen januari vlak voordat ik weer terug naar China ging in Berkel-Enschot een bakker die veganistische worstebroodjes verkoopt. Hoop dat daar nog loop in zit als ik weer terug in Nederland ben.
Schijnheilig naar jou toe. Wat wil ik nou? Wil ik nou wel of niet lijsttrekker worden? Wie leest wat ik schrijf, hoort wat ik zeg, luistert naar wat ik vertel zou zich zomaar kunnen vergissen.
Het antwoord is ja en nee.
Ja, ik wil lijsttrekker worden als dat er ondanks alles van komt. Ik ben hier nu eenmaal aan begonnen, dus dan moet ik het ook afmaken, ook al is het een beetje anders gelopen dan gepland. Ik wil dat wij een bredere beweging worden. Breder dan een politieke partij van 25.000 leden met 1,2 miljoen kiezers. Dat is het verhaal dat ik te vertellen heb. En als ik lijsttrekker word, wordt dat ons verhaal.
Nee, ik wil geen lijsttrekker worden als ik dan niet kan zijn wie ik ben. Ik ben een vrije mens, ik ben vrij content te zijn met het leven dat ik leid. Content met niets. Als ik ben zoals iedereen is, prima, niks mis met mainstream. Als ik niet ben zoals iedereen is, vraag me dan niet zo te worden, ook niks mis met van mainstream afwijken. Een professioneel politicus weiger ik te worden.
De derde hypocrisie in me kan ik je alleen in een verhaal vertellen. Sommige rafelranden zijn te ernstig, de schaamte te groot, ermee naar buiten treden is meer koketterie dan eerlijkheid. Mooie bijvangst van dat verhaal: het maakt je duidelijk waarom ik doe wat ik doe, waarom ik niet doodgaan kan.
Een jaar of vijf geleden inmiddels raakte ik met de taxi verdwaald in Parijs. Wel 100+ keer heb ik een gezin vanuit Nederland naar Disneyland gebracht. Blind weet ik de weg naar de Magic Kingdom te vinden. Vreselijk dankbaar werk trouwens, fantastische mensen leren kennen onderweg. Maar dat terzijde.
Op een mooie zondag in 2015 echter verdwaalde ik dus in Parijs. Op de periferique de verkeerde afrit genomen, afgeleid door de muziek op de mp3-speler van de Mercedes V-klasse. The Smiths’ Bigmouth Strikes Again. Wat zingt Morrissey nou eigenlijk? Waar gaat het over? Wie is Bigmouth?
Bigmouth ladadadeda
Bigmouth ladadeda
Bigmouth Strikes Again
…
wordt vervolgd
About The Author
