Bigmouth Strikes Again
Donderdag 27 augustus 2020
de vijfde van negen
Thuis in Anshan
Lieve Sigrid,
Hoe heilig zijn de engelen?
Waar in politiek schuilt hypocrisie?
Kunt u mij de weg naar Disneyland vertellen?
Perfecte mensen bestaan al evenmin als perfecte lijsttrekkers. Ook de heiligen van de katholieke kerk waren bij leven maar gewoon mensen, niet zonder rafelranden. Zelfs Jezus en Mohamed hadden zo hun zonden, al is het in sommige kringen blasfemie dat te beweren, zelfs maar te constateren.
Sweetness, sweetness I was only joking when I said …
Sweetnes, sweetness I was only joking when I said …
Morrissey’s sarcasme bekoort me niet echt, te bloederig ook al is het niet echt, maar het ritme en de verbale vindingrijkheid kan ik wel waarderen.
Over schijnheiligheid wil ik het eens met je hebben.
Nou zou ik dan kunnen beginnen over de hypocrisie van onze politieke opponenten. Neem de partij die zich een partij voor de vrijheid noemt, maar waar in eigen kring alleen de leider zelf echt vrijheid geniet. Vrijheid die hij buiten die kring ontberen moet. Ironische vorm van karma, vind je niet? Absolute vrijheid binnen, helemaal geen vrijheid buiten.
Of de beweging die beweert een platform voor democratie te zijn, maar als de interne beslislijnen bestudeerd worden meer weg heeft van een autocratie voor weinigen. Voor één eigenlijk. Opmaat voor dictatuur.
Ik zou zelfs kunnen wijzen hoe de volkspartij, die uit naam van vrijheid en democratie van iedereen en alles respect voor orde en gezag eist, maar het zelf niet zo nauw neemt met wetsgetrouwheid als dat even minder goed uitkomt.
Dat zou ik allemaal kunnen doen, maar dat is niet de schijnheiligheid waar ik jouw aandacht voor vraag.
Intussen geeft het wel te denken dat PVV en Forum de machtsstructuur kennen die ze hebben. Als gelijkgestemden al weinig tot geen vrijheid krijgen, hoeveel vrijheid mogen andersdenkenden dan nog genieten als Geert of Thierry in ons land werkelijk bestuursmacht verkrijgen? Hm …
Ik zou ook over de schijnheiligheid binnen onze eigen partij kunnen beginnen. Al wat onprettiger, want dichterbij.
Wat?! Wij schijnheilig?! Wij?!
Het is een menselijke eigenschap sneller verontwaardigd te zijn over misstanden bij anderen dan over de tekortkomingen in eigen gelederen. Even menselijk de eigen schijnheiligheid niet eens te zien.
Kijk ons nou. Twee kandidaten, de een bekend, de ander onbekend. Zo verliefd zijn sommigen van onze leden dat ze hun ene stem al aan de kandidaat van voorkeur gegeven hebben zonder de ander ook maar de schijn van kans te gunnen. En toch vragen wij van ondernemers, werkgevers of wie ook maar een baan of stageplek te vergeven heeft om niet automatisch voor de bekende weg te kiezen, om op zijn minst ook de sollicitant of stagezoeker met een onbekende naam een eerlijke kans te gunnen.
Ergens wringt hier spanning, en ik ben kansarm genoeg voor eigen parochie deze inconsistentie te durven preken. Mensen naar de mond praten is sowieso niet per sé mijn sterkste eigenschap.
Maar ook dat is niet de schijnheiligheid waarvoor ik jouw aandacht vragen wil.
Mijn eigen hypocrisie is het thema van deze brief. Mijn eigen rafelranden.
…
wordt vervolgd
About The Author
